 |
| Texto de Jorge Luján e ilustracións de Piet Grobler |
Versos para enaltecer a beleza que nos rodea: o ceo, os froitos, os astros, a natureza... Un pracer para a vista e unha fonte de evocación para os demais sentidos.
O BEIXE
adurmiñou na area
de tanto que o arrolou
a marea.
O AZUL
está sempre arriba,
agás nalgunhas flores
e nos ollos da meniña.
A cor ROSA
fai o mesmo cás rosas,
perfuma
ata as máis pequenas cousas.
O AMARELO
roda polo ceo
coma umha moeda
de ouro morna.
Nunha pequena semente
cabe todo o VERDE,
cabe o trevo, cabe a ceiba,
cabe a selva enteira.
Ai!, LARANXA,
pequeno sol do horto,
dirán que te comín
e será certo,
Unha brasa acesa
pousou sobre o albedro.
Quen canta?
O VERMELLO.
O MARRÓN
é un coco á deriva
ou un penedo
cun antílope encima.
Viu unha lagoa,
viu unha flor,
viu o solpor,
VIOLETA!
A noite vestiu
o seu traxe NEGRO
para que luzan máis belos
os ollos do universo.
Abre e pecha o seu abano
a lúa, moi paseniño:
BRANCO,
branquiño.
Poema de Octavio Paz
ResponderEliminarEscrito con tinta verde
La tinta verde crea jardines, selvas, prados,
follajes donde cantan las letras,
palabras que son árboles,
frases que son verdes constelaciones.
Deja que mis palabras, oh blanca, desciendan y te cubran
como una lluvia de hojas a un campo de nieve,
como la yedra a la estatua,
como la tinta a esta página.
Brazos, cintura, cuello, senos,
la frente pura como el mar,
la nuca de bosque en otoño,
los dientes que muerden una brizna de yerba.
Tu cuerpo se constela de signos verdes
como el cuerpo del árbol de renuevos.
No te importe tanta pequeña cicatriz luminosa:
mira al cielo y su verde tatuaje de estrellas.